بعد از حضور ۴ یا ۵ ساعته فرزند شما در مدرسه و فعالیتهای فکری و جسمی ، یادگیری ، پاسخ دادن به درس ، مراقبت از رفتار و رعایت انضباط ، بازی کردن ، شوخی کردن ، تشنه یا گرسنه بودن ، سرو کله زدن با دانش آموزان و غیره ، اکنون زنگ درب به صدا در می آید و فرزند شما با چهره ای عبوس و اخمو و حالتی ساکت و بی میل ، کیف و کتاب خود را گوشه ای انداخته و فکر فردای مدرسه را خواهد کرد ؛ یا برعکس ، شاد و خندان نزد شما آمده و سلام می کند ...
اولین برخورد و صحبتهای والدین با فرزندان هنگام ورود آنها به داخل منزل ، بسیار مهم بوده و در رفع خستگی و ایجاد احساسات خوشایند آنها یا برعکس ، تحت استرس قرار دادن آنها و شروع بدخلقی ، نقش موثری دارد . به برخی پرسشها و برخوردها والدین که ممکن است نامناسب و نامطلوب باشد ، توجه نمایید :( برخوردهای اول و بدون مقدمه با فرزند)
۱) بیا ببینم ، چند تا ۲۰ گرفتی ؟ ( فشار بدون مقدمه برای نمره)
۲) دوستت فرهاد ، از ریاضی چه نمره ای گرفت ؟( ایجاد حساسیت یا حسادت)
۳) امروز توی مدرسه ، بچه خوبی بودی یا نه ؟( خوب ، چه تعریفی دارد؟)
۴) تو مدرسه دستشویی رفتی یا نه ؟ حتما" برو ! ( دخالت بیمورد)
۵) آفرین امروز بچه خوبی بودی !( دروغ ! هنوز هیچ سئوالی نکردی یا چیزی به شما نگفته اند!)
۶) دوستت افشین ، پرسشهای علوم را آورده بود ؟( سئوال بیمورد به کار مردم چکار داری؟)
۷) جلو در وایستا ! نیا تو ، در مدرسه دست به چیزی که نزدی؟تمام لباسات رو بنداز تو ماشین !(بی ادبی به فرزند که سرتا پا کثیف است)
۸) بازم مثل همیشه اخمو و کسل آمدی منزل!( انرژی منفی)
۹) حتما" امروز نمره بدی گرفتی !(بدون اطلاعات قبلی)
۱۰) امروز توی مدرسه شلوغ که نکردی ؟(تعریف شلوغ چیست؟)
۱۱) این خوراکی مسخره چیه که خریدی ؟ چرا توی مدرسه نخوردی ؟(تو بی سلیقه ای و قبولت ندارم!)
۱۲) معلم درس فلان ، امروز با تو لجاجت و بد رفتاری نکرده ؟(جبهه گیری در مقابل معلم و ایجاد حساسیت بیمورد در فرزند)
۱۳) اگر یکبار دیگر اینطور بدخلق بیایی خانه ، میام به معاون مدرسه اطلاع می دم !( ترساندن فرزند از کارکنان مدرسه )
۱۴) تو چقدر بی نظمی نمی دانم تو مدرسه چطور تو را تحمل می کنند ؟(دوست ندارم)
۱۵) بگو ببینم امروز توی مدرسه خرابکاری نکردی؟(معنی خرابکاری چیه ؟)
۱۶) اول بگو ببینم ،کارنامه دوستت حامد را دیدی یا نه ؟ ( حامد مورد حسادت قرار بگیرد
و پرسشهایی از این نوع که در ثانیه های اول بازگشت فرزند به منزل ممکن است توسط برخی از والدین مطرح شود.
نمونه پرسشها و برخوردهایی که ممکن است مطلوب باشد: (هر پرسش از طرف یک ولی برای یک فرزند فرضی)
۱) سلام خسته نباشی فرزندم !
۲) سرماخوردگی ، اذیتت نکرد؟
۳) امروز به فکرت بودم ، گقتم ببینم از خوراکیهات خوشت اومد؟
۴) آفرین که دستات رو شستی
۵) احسنت ، مثل همیشه مرتب و پاکیزه!
۶) سلام ، از اینکه سرحال و شاداب برگشتی ، خوشحالم
۷) نتیجه مطالعه دیروز عصرت ، خوب بود؟
۸) زنگ ورزش خوش گذشت ؟ خسته نباشی
۹) خسته نباشی ، تا دستات رو بشویی ، یه نوشیدنی برات حاضر می کنم
۱۰) حدس می زنم روز خوبی توی مدرسه گذراندی
۱۱) بعد از چند دقیقه استراحت، " امروز بهترین خاطره تو از مدرسه ، چی بود؟
۱۲) گفتی آقای معلم، تحقیقت رو قبول کرد ؟ آفرین ! می دانستم نتیجه مطالعه و تحقیق دیروزت خوب میشه!
و اظهار نظرها و صحبتهایی مشابه ، که این پرسش ها و برخوردها ، متناسب با سن و دوره تحصیلی و جنسیت دانش آموز باید تفاوتهایی داشته باشد . اما در برخی خانواده ها ممکن است نوع بر خورد با دانش آموز کلاس اول ابتدایی و فرزند دبیرستانی در هنگام ورود به منزل ، یکسان باشد ! واضح است که اگر از یک دانش آموز سال سوم دبیرستان بپرسیم : " چرا خوراکیهات رو نخوردی ؟" خود را از نظر والدین با یک مهد کودکی یا پیش بستانی ، یکسان تلقی خواهد کرد و مقداری دلخور می شود ، اینکه از خود خواهد پرسید : " اگر گرسنه بودم ، خودم عاقل بودم که خوراکی بخورم ! وقتی گرسنم نیست و یا ناهار مفصلی قبل از رفتن به مدرسه خورده بودم ، لزومی ندارد که چند نوع خوراکی که مامان مثل بچه های آمادگی برام گذاشته ، من با اجبار همه رو بخورم ، من که دیگر بچه نیستم !
از نظر خیلی از دانش آموزان زننده ترین و تکراری ترین سئوال والدین از فرزندشان که چندین دهه است که دارد تکرار می شود ، این است : " امروز چند تا ۲۰ گرفتی ؟!" یعنی اگر ۱۸ یا ۱۹ باشد ، مورد قبول والدین نیست و او را دوست ندارند ! حتی مشاهده شده در سطح دبیرستان هم هنوز این سئوال و بازخواست هر روزه تکرار می شود . علاوه بر ایجاد حالت زدگی از نمره ، در برخی مواقع احساس و تصور منفی از خود ، در دانش آموزان بیش از پیش به وجود خواهد آمد . این سئوالات در بدو ورود فرزند به منزل ( حتی گاهی که کفشش را در نیاورده !) نشان از احوالپرسی و صمیمیت و توجه ندارد واز نظر فرزندان ، بهانه ای برای شروع سین جین و بازخواست محسوب می شود و این تصور در آنان به وجود خواهد آمد که من تو را به خاطر ۲۰ دوست دارم !
از اینها گذشته در خیلی از موارد" سم تشویق "در هنگام ورود دانش آموز به منزل توسط برخی والدین تزریق می گردد ؛ مثال ؛
ـ مادر : بگو ببینم ۲۰ گرفتی یا نه ؟
ـ فرزند : نه مادر ولی ۱۷ گرفتم ! _مادر : نشد ! این دفعه باید ۲۰ بگیری ! ( نمره قبلی فرزند ۱۵ بوده و ۲ نمره پیشرفت داشته است ، اما به این پیشرفت توجهی نشده و فقط ۲۰ در نظر گرفته شده است ! )
● خروج از منزل برای رفتن به مدرسه
تمام پرسشها و برخوردهای ذکر شده بالا را می توان هنگام خروج از منزل برای رفتن مدرسه در راهرو ، پشت دروازه ، توی حیاط منزل و غیره به نوعی از برخی والدین شنید ، گلایه های غیر رسمی دانش آموزان ( حتی در دوره راهنمایی و دبیرستان) از والدین خود ، حاکی از این است که ، توصیه ها و پیشنهادات و امر و نهی های تکراری هر روزه ، آنها را خسته کرده و برداشتشان این است که :
▪ تو هنوز بچه یا نادان هستی و مادر یا پدر به تواناییهای تو ایمان ندارد !
▪ امروز باید با نمره ۲۰ برگردی !
▪ اگر دستشویی داشتی ، حتما" بروی !
▪ نباید خوراکیهات را به منزل برگردانی !
▪ دقت کن ببین که معلم برای وحید ( شاگرد بغل دستی و پسر همسایه ) در درس فارسی چه نمره ای میزاره !
بهتر نیست به جای عبارات فوق نمونه ای از این حرفهای قشنگ گفته شود ؟ :
▪ با نام و یاد خدا و بسم الله از منزل خارج شو
▪ پسرم ، یادت نره بگی ، لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم
▪ برای اینکه از پرسش پای تخته هراس نداشته باشی ، قبلش ، چند بار صلوات بفرست و توکل به خدا کن
▪ نگران نباش ، دیروز تمام سعی و تلاش خودت رو کردی و به خوبی مطالعه داشتی ، تلاش تو برای من مهمتر از گرفتن نمره ۲۰ است
▪ اگر نمره تو کمتر از نمره بغل دستیت شد ، نگران نباش و به او تبریک بگو ، امتحان بعدی یه مقدار بیشتر تلاش کن
▪ الان که با این خوشحالی میری مدرسه ، امیدوارم همینجور سر حال و شاداب بیایی منزل
